Stwardnienie rozsiane
Stwardnieniu rozsianemu towarzyszy szereg objawów, często pojawiających się na kilka lat przed diagnozą:
zmęczenie, nieuzależnione od wysiłku fizycznego.
niedowład kończyn, zaburzenia widzenia (ubytki w polu widzenia i podwójne widzenie), zaburzenia czucia, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów.
Objawy choroby nie są jednolite i nie zawsze występują w tym samym nasileniu u wszystkich chorych. Najczęściej występują jako grupa symptomów chorobowych – u jednych będzie to niedowład, u innych niewielka niedoczulica.
Objawy neurologiczne stwardnienia rozsianego dzielimy na:
zaburzenia wzroku: ból oka i łuku brwiowego, podwójne widzenie, oczopląs, zaburzenia pracy gałek ocznych, zapalenie nerwu wzrokowego.
zaburzenia czucia: mrowienie, uczucie zimna, brak czucia, uczucie gorąca, nadwrażliwość na ciepło, kłopoty z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchów: nadmiernie obszerne ruchy, częściowa utrata kontroli nad kończynami, drżenie rąk, utrata równowagi, problemy z koordynacją ruchów,
spastyczność czyli zaburzenia napięcia mięśniowego: sztywność mięśni, skurcze mięśni, odruchy patologiczne, problemy z mową: bełkotanie, mowa spowolniona, problemy z oddawaniem moczu i wypróżnianiem się: nietrzymanie moczu, zaparcia lub brak kontroli nad trzymaniem stolca, brak kontroli nad zwieraczami, uczucie niepełnego wypróżnienia, częste oddawanie stolca, problemy z seksem: mniejsze libido, impotencja, suchość pochwy, mniejsza wrażliwość na dotyk, późny wytrysk, zaburzenia emocjonalne, poznawcze i psychopatologiczne: problemy z pamięcią krótkotrwałą, depresja, zły nastrój, zmęczenie, problemy z nauką, zaburzenia koncentracji, zaburzenia mowy, zespół zmęczenia: najbardziej uciążliwy z objawów. Zmęczenie największe nasilenie wykazuje popołudniami.
Leczenie stwardnienia rozsianego polega na zapobieganiu i leczeniu objawów. W czasie tzw. rzutu choroby stosuje się leki steroidowe, które zmniejszają nasilenie reakcji zapalnej w ognisku demielinizacji i przyspieszają ustępowanie objawów. Przez stosowanie odpowiednich leków można ograniczyć długofalowy przebieg choroby. Jeśli do czynienia mamy z chorobą postępującą gwałtowanie, choremu podaje się leki immunosupresyjne.
Farmakologiczne leczenie objawowe oraz zabiegi rehabilitacyjne pomagają w przypadku wzmożonego napięcia mięśni oraz zaburzeń zwieraczy. Obok farmakologii, pomocy psychoterapeutycznej i pielęgniarskiej, na poprawę jakości życia osób ze stwardnieniem rozsianym, ma wpływ kompleksowa rehabilitacja, która musi zostać dostosowana indywidualnie do każdego pacjenta, biorąc pod uwagę takie czynniki jak: wiek, dynamika rozwoju choroby, objawy oraz stan wydolności fizycznej. Chorzy wymagają terapii prowadzonej stacjonarnie oraz ambulatoryjnie.
W okresie zaostrzenia choroby, należy zwrócić szczególną uwagę na unikanie unieruchomienia chorych. Konieczna jest zmiana pozycji i ułożenia pacjenta by uniknąć przykurczów kończyn. Istotne są również ćwiczenia oddechowe oraz pomoc w codziennych czynnościach. Korzystny wpływ na chorych ma właściwy tryb życia. Dbałość o odpowiednią wagę, unikanie przemęczenia ciała i ducha oraz stanów zapalnych .